Μία ενδιαφέρουσα αναδρομή στις απαρχές της μελέτης Framingham, στην οποία ωφείλουμε πολλές από τις σημερινές μας θεωρήσεις σχετικά με τους προδιαθεσικούς παράγοντες, περιέχεται σε άρθρο/αφιέρωμα, που δημοσιεύθηκε στο Lancet.
Ο πρώτος εθελοντής στα πλαίσια της μελέτης εξετάστηκε στις 11 Οκτωβρίου του 1948. Οι γνώσεις μας για τον ρόλο της υπέρτασης, του καπνίσματος ή των τιμών χοληστερίνης κατά την εποχή που ξεκίνησε η μελέτη στην πολιτεία Framingham της Μασσαχουσέτης ήταν ανύπαρκτες.
Είναι χαρακτηριστικό πως οι ιατρικές γνώμες για την αντιμετώπιση του εγκεφαλικού επεισοδίου του προέδρου Ρούζβελτ τρία χρόνια ενωρίτερα διχάστηκαν ανάμεσα σε όσες υποστήριζαν την σκοπιμότητα μείωσης της αρτηριακής πιέσεως και σε όσες την θεωρούσαν δηλητηριώδη. Ο Ρούζβελτ κατέληξε το 1945 σε ηλικία 63 μόλις ετών από εγκεφαλική αιμορραγία με καταγεγραμμένη τιμή ΑΠ 300/190mmHg. Φαίνεται πως ο πρόεδρος των Η.Π.Α. έπασχε από αρτηριακή υπέρταση, χωρίς να λαμβάνει αγωγή. Άλλωστε τέτοια αγωγή δεν υπήρχε στην δεκαετία του 1940, αφού η ίδια η υπέρταση δεν είχε καθιερωθεί ως έννοια και ως επιβαρυντικός παράγοντας στο ιατρικό λεξιλόγιο. Στο άρθρο αναφέρεται πως από το 1935 έως το 1941 η αρτηριακή πίεση του προέδρου Ρούζβελτ αυξήθηκε σταδιακά από το επίπεδο των 136/78mmHg σε αυτό των 188/105mmHg, χωρίς ο θεράπων ιατρός του να θεωρήσει πως υπάρχει πρόβλημα, αφού αντίστοιχες τιμές της πιέσεως θεωρούνταν φυσιολογικές για την ηλικία του.
Η μελέτη Framingham ήταν η πρώτη που ανέτερεψε εγκατεστημένες αντιλήψεις, οι οποίες απείχαν πολύ από την άσκηση της ιατρικής προς το συμφέρον της κοινωνίας.