Δημοσιεύθηκαν οι Οδηγίες της Ευρωπαικής Εταιρείας Υπέρτασης (European Society of Hypertension, ESH) από κοινού με την Ευρωπαική Καρδιολογική Εταιρεία (European Society of Cardiology, ESC) όσον αφορά στην διάγνωση και αντιμετώπιση της αρτηριακής υπέρτασης (Eur Heart J).
Τα όρια καθορισμού της αρτηριακής υπέρτασης παραμένουν ως είχαν στις οδηγίες του 2007: Υψηλή φυσιολογική (“high-normal”): 130-139 συστολική ή 85-89 mm Hg διαστολική και Υπέρταση πρώτου βαθμού: 140-159 συστολική ή 90-99 mm Hg διαστολική, δεύτερου βαθμού: 160-179 συστολική ή 100-109 mm Hg διαστολική, τρίτου βαθμού: περισσότερο από 180 συστολική ή 110 mm Hg διαστολική. Γίνεται ιδιαίτερη αναφορά στον συνυπολογισμό των μετρήσεων εκτός ιατρείου και η αντιμετώπιση λαμβάνει υπ’ όψιν τον συνολικό καρδιαγγειακό κίνδυνο.
Ιδιαίτερη έμφαση δίδεται στην μεταβολή του τρόπου ζωής. Συστήνεται περιορισμός της λήψης αλατιού στα 5-6 γραμμάρια ημερησίως, περίπου στο μισό της μέσης ημερήσιας πρόσληψης σε μια συνήθη δίαιτα, από την οποία αναμένεται μείωση των επιπέδων της αρτηριακής πιέσεως κατά 4-5mmHg. Η σύσταση για τον δείκτη μάζας σώματος (BMI) είναι κάτω των 25 (kg/m2) και για την περιφέρεια μέσης λιγότερο από 102 εκατοστά στους άνδρες και 88 στις γυναίκες. Αναφέρεται πως απώλεια 5 κιλών μπορεί να μειώσει την αρτηριακή πίεση κατά 4 mm Hg, ενώ η αεροβική άσκηση μπορεί να την μειώσει έως και 7 mm Hg.
Όσον αφορά στην φαρμακευτική θεραπεία υπάρχει τόσο η μονοθεραπεία όσο και ο συνδυασμός φαρμάκων ως πρώτη επιλογή, αναλόγως των επιπέδων της αρτηριακής πιέσεως. Δεν διαφαίνεται επιλογή οιουδήποτε συνδυασμού έναντι άλλου, αλλά αποθαρύνεται ο συνδυασμός αΜΕΑ με ανταγωνιστές των υποδοχέων αγγειοτενσίνης.
Αναφορά γίνεται και στην επεμβατική προσέγγιση με καθετήρα απονεύρωσης των νεφρικών αρτηριών (“renal denervation catheter”), η οποία χαρακτηρίζεται ως “πολλά υποσχόμενη τεχνική”, αφού θεωρείται πως χρειάζονται περισσότερα δεδομένα από κλινικές μελέτες ώστε να υπάρξει σχετική σύσταση χρησιμοποίησης της.