Οι περισσότεροι από τους γνωστούς κανόνες σωστής διατροφής έχουν προέλθει από μελέτες πολλών δεκαετιών που μας έδειξαν την αξία διαφορετικών διατροφικών προτύπων στην αποφυγή των καρδιαγγειακών νοσημάτων (εμφράγματα και εγκεφαλικά επεισόδια). Η πρώτη και μεγαλύτερη μελέτη ξεκίνησε στις αρχές της δεκαετίας του 1950 και ήταν έμπνευση του Ancel Keys, ενός Αμερικανού επιστήμονα, που συνέλαβε τη σχέση διατροφής και καρδιαγγειακών νοσημάτων και αποτέλεσε την ψυχή της μακροχρόνιας παρακολούθησης διαφορετικών πληθυσμιακών ομάδων σε 7 διαφορετικές χώρες. Τα εντυπωσιακά καλά αποτελέσματα της μελέτης αυτής στην Κρήτη (που μαζί με την Κέρκυρα αποτέλεσαν την ελληνική συμμετοχή στη λεγόμενη «Μελέτη των 7 χωρών») αποτέλεσαν το έναυσμα για την καθιέρωση του όρου μεσογειακή διατροφή («Mediterranean diet»).
Η αξία της «μεσογειακής διατροφής» παραμένει αναλλοίωτη μέχρι σήμερα. Πρόκειται για διατροφή πλούσια σε λαχανικά, όσπρια και φρούτα, αποκλειστική χρήση ελαιόλαδου και μέτρια κατανάλωση κρασιού. Η παρουσία ψαριού είναι συχνή, η κατανάλωση γαλακτερών προϊόντων (γάλα και τυρί) λιγότερο συχνή, ενώ η κατανάλωση κόκκινου κρέατος (χοιρινό, μοσχάρι, αρνί) σπάνια. Ως μνημονικός κανόνας μπορεί να χρησιμοποιηθεί η νηστεία, με την συχνή απαγόρευση κρέατος και, λιγότερο συχνά, γαλακτερών προϊόντων, η οποία παρακολούθησε τις διαιτητικές συνήθειες της ελληνικής υπαίθρου. Η μεσογειακή διατροφή έχει υιοθετηθεί, μαζί με κανόνες που αφορύν αναλυτικά στην κατανάλωση αλατιού, ζάχαρης και επεξεργασμένων τροφών στις σχετικές συμβουλές της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολόγων.