“The paroxysm, or indeed the disease itself, is excited more especially upon walking up hill, and after a meal; thus excited, it is accompanied with a sensation, which threatens instant death if the motion is persisted in;“. Μία από τις πρώτες περιγραφές της στηθάγχης, με τον όρο “angina” να θεωρείται πως προέρχεται από την ελληνική λέξη “αγχόνη“, η οποία μεταφράζεται ως
“strangling” στα αγγλικά, αποδίδοντας το αίσθημα του πάσχοντος, είναι ένα μόνο από τα εξαιρετικά ενδιαφέροντα ιστορικά στοιχεία που παραθέτουν οι Elizabeth Nabel και Eugene Braunwald στο άρθρο τους με τίτλο: A tale of coronary artery disease and myocardial infarction που φιλοξενείται στο επετειακό τεύχος για τα 200 χρόνια της έκδοσης του N Engl J Med. Η ιστορική αναδρομή ξεκινά από τον 18ο αιώνα με την κλινική περιγραφή της στηθάγχης από τον Heberden (1772) και φτάνει μέχρι τις τελευταίες εξελίξεις, δίνοντας ιδιαίτερη έμφαση στην μείωση της καρδιαγγειακής θνητότητας κατά τις τέσσερις τελευταίες δεκαετίες (όπως φαίνεται στο Σχήμα, που αναδημοσιεύουμε). Εξέχουσα θέση στο άρθρο καταλαμβάνει η αναφορά στις διαδερμικές τεχνικές (η πρώτη αγγειοπλαστική από τον Andreas Gruentzig και η συνεχής βελτίωση των χρησιμοποιούμενων υλικών) και ο μηχανισμός λειτουργίας των στατινών, με τα εντυπωσιακά αποτελέσματα στην μείωση της LDL χοληστερόλης.