Φαίνεται πως η τετραυδροκανναβινόλη, η ουσία που περιέχεται στην ινδική κάνναβη, έχει ευεργετικά αποτελέσματα στο μεταβολικό προφίλ, προστατεύοντας από τον σακχαρώδη διαβήτη. Αυτό είναι το συμπέρασμα μελέτης, η οποία αναρτήθηκε στον ιστότοπο του American Journal of Medicine (16 Μαίου 2013) και χαρακτηρίζεται αξιοσημείωτη (remarkable) στο συνοδευτικό editorial.Πρόκειται για ανάλυση στοιχείων 4.657 αμερικανών πολιτών που συμμετείχαν στην NHANES (National Health and Nutrition Survey) κατά τα έτη 2005-2010 και τα οποία επιβεβαιώνουν ενδείξεις από προηγούμενες επιδημιολογικές μελέτες. Η ΝHANES προσπαθεί να συμπεριλάβει αντιπροσωπευτικό δείγμα του πληθυσμού των Η.Π.Α. και χρησιμοποιεί κλινική εξέταση, εργαστηριακές εξετάσεις και ερωτηματολόγια για την συλλογή δεδομένων, τα οποία δημοσιεύονται συνήθως ανά διετία. Από τους 11.335 συμμετέχοντες που απάντησαν σε ερωτηματολόγιο σχετικό με ενδεχόμενη χρήση παράνομων ουσιών, 4.657 υποβλήθηκαν σε εργαστηριακή εξέταση, μετά από 9 ώρες νηστείας, και συμπεριλήφθηκαν στην μελέτη.
Οι (570 συνολικά, ποσοστό 12,2%) χρήστες μαριχουάνας (όσοι είχαν κάνει χρήση μία τουλάχιστον φορά τον τελευταίο μήνα) είχαν μικρότερη περιφέρεια μέσης, χαμηλότερο δείκτη μάζας σώματος (ΒΜΙ) και, στο δείγμα αίματος, χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης, γλυκοσυλιωμένης αιμοσφαιρίνης και υψηλότερα επίπεδα HDL χοληστερόλης, καθώς και μικρότερη αντίσταση στην ινσουλίνη συγκριτικά με όσους δεν κάπνισαν ποτέ. Η ευεργετική επίδραση στο μεταβολικό προφίλ ήταν σαφώς μειωμένη σε όσους δήλωσαν περιστασιακή χρήση της ουσίας (“μία τουλάχιστον φορά στην ζωή τους”, χωρίς χρήση τον τελευταίο μήνα, 1.975 συμμετέχοντες, ποσοστό 47,7%), ενώ δεν αναδείχθηκε διακύμανση των ευεργετικών αποτελεσμάτων της κάνναβης σε αναλογία με την δόση.
Σε πολυπαραγοντική ανάλυση επιβεβαιώθηκαν η μικρότερη περιφέρεια μέσης, οι υψηλότερες τιμές (κατά 1.63mg/dL) HDL χοληστερόλης, τα χαμηλότερα επίπεδα ινσουλίνης νηστείας (κατά 16%) καθώς και η (κατά 17%) μικρότερη αντίσταση στην ινσουλίνη για τους χρήστες κάνναβης συγκριτικά με όσους δεν είχαν εκτεθεί στην ουσία. Οι θετικές συσχετίσεις παρέμειναν μάλιστα και όταν αφαιρέθηκαν από την στατιστική ανάλυση όσοι συμμετέχοντες είχαν ήδη εμφανίσει σακχαρώδη διαβήτη (το τελευταίο καταδεικνύει και μία δυσάρεστη αβλεψία στο σχετικό editorial, που σε κάποιο σημείο του δημιουργεί στον αναγνώστη την εντύπωση πως η μελέτη αφορούσε διαβητικούς ασθενείς).