Η οικονομική κρίση στην Κούβα (1991-1995) επέδρασε θετικά στην μείωση της επίπτωσης σακχαρώδους διαβήτη στον πληθυσμό, με επακόλουθη μείωση τόσο της θνητότητας από διαβήτη όσο και της καρδιαγγειακής θνητότητας, σύμφωνα με ανάλυση διαφορετικών συγχρονικών (cross sectional) μελετών κατά τα έτη 1980-2010, η οποία αναρτήθηκε στον ιστότοπο του BMJ (10 Απριλίου 2013).
Η μέση απώλεια βάρους στον πληθυσμό ήταν 5,5 κιλά κατά την πενταετία της κρίσης, αλλά μετά το 1995 παρατηρήθηκε σταδιακή αύξηση του ποσοστού υπέρβαρων/παχύσαρκων στον γενικό πληθυσμό. Συγκεκριμένα από 33,5% το 1995 επανήλθε στο 52,9% το 2010.
Η παρατηρηθείσα επαναφορά στα επίπεδα προ κρίσεως είχε ως επακόλουθο την αύξηση του επιπολασμού σακχαρώδους διαβήτη κατά 116% (140% αύξηση της επίπτωσης) και αύξηση της θνητότητας από διαβήτη κατά 49%: από 9,3 ανά 10.000 κατοίκους το 2002 σε 13,9 θανάτους ανά 10.000 κατοίκους το 2010. Αντίστοιχη χρονικά, μικρότερου μεγέθους εξέλιξη παρατηρήθηκε στην καρδιαγγειακή θνητότητα.
Οι ερευνητές επισημαίνουν την σημασία που φαίνεται πως είχε η δραστική μεταβολή των διατροφικών συνηθειών, όπως και των αλλαγών στον τρόπο καθημερινής μετακίνησης (από τα μηχανοκίνητα μέσα σε ποδήλατα και βάδισμα) σε επίπεδο πληθυσμού κατά την πενταετία της οικονομικής κρίσης.