Τα φάρμακα που εμποδίζουν τη συνάθροιση κυττάρων του αίματος (των αιμοπεταλίων) μειώνουν την πιθανότητα εμφράγματος και είναι σημαντικά στην αγωγή ασθενών με γνωστή στεφανιαία νόσο. Το γνωστότερο φάρμακο της κατηγορίας είναι η ασπιρίνη, συνήθως σε δόση 100mg, πολύ μικρότερη από την αντίστοιχη για τον πονοκέφαλο ή τον πυρετό (500mg). Σε περιπτώσεις ασθενών που έχουν στενώσεις τόσο στις στεφανιαίες αρτηρίες της καρδιάς όσο και στις καρωτίδες αρτηρίες, μπορεί αντί της ασπιρίνης να χορηγηθεί ένα νεώτερο αντιαιμοπεταλιακό φάρμακο, η κλοπιδογρέλη.
Οι καρδιολόγοι γνωρίζουμε πως η ταυτόχρονη χορήγηση ασπιρίνης και κλοπιδογρέλης μειώνει ακόμα περισσότερο την πιθανότητα εμφράγματος στους πάσχοντες από στεφανιαία νόσο συγκρινόμενη με την απλή χορήγηση είτε ασπιρίνης είτε κλοπιδογρέλης. Δυστυχώς όμως η συγχορήγηση των δύο αυτών αντιαιμοπεταλιακών φαρμάκων αυξάνει την πιθανότητα σοβαρής αιμορραγίας. Ως εκ τούτου ο συνδυασμός τους γενικά δεν συνιστάται, παρά μόνο σε ειδικές περιπτώσεις. Συνήθης περίπτωση χορήγησης του συνδυασμού ασπιρίνης και κλοπιδογρέλης είναι μετά από τοποθέτηση stent, οπότε η χρονική περίοδος διπλής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής είναι ένας με δύο μήνες, αν τοποθετήθηκε συμβατικό stent, ενώ είναι αρκετά μεγαλύτερη, συνήθως από έξι έως δώδεκα μήνες αν τοποθετήθηκε stent που απελευθερώνει φάρμακο. Επίσης συνιστάται η χορήγηση διπλής αντιαιμοπεταλιακής αγωγής για την δωδεκάμηνη περίοδο μετά από ένα έμφραγμα ή από επεισόδιο ανολοκλήρωτου εμφράγματος. Ανολοκλήρωτο είναι ένα έμφραγμα είτε επειδή ο οργανισμός αντιστάθηκε στο πλήρες φράξιμο της αρτηρίας είτε επειδή υπήρξε παρέμβαση με έγκαιρη διάνοιξη της αρτηρίας. Ειδικά σε τέτοιες περιπτώσεις έχει αποδειχθεί ακόμα μεγαλύτερη ωφέλεια των πασχόντων από τον συνδυασμό ασπιρίνης με ισχυρότερα, νεώτερα αντιαιμοπεταλιακά φάρμακα, την τικαγρελόρη ή την πρασουγρέλη.