Η μείωση των επιπέδων της αρτηριακής πιέσεως κατά την οξεία φάση ενός ισχαιμικού αγγειακού εγκεφαλικού επεισοδίου δεν μεταφράζεται σε λιγότερους θανάτους ή σε λιγότερες αναπηρίες, σύμφωνα με τα αποτελέσματα κλινικής μελέτης, που ανακοινώθηκε στο Συνέδριο της AHA (American Heart Association) και αναρτήθηκε στον ιστότοπο του JAMA (Journal of the American Medical Association).
Η μελέτη CATIS (China Antihypertensive Trial in acute Ischemic Stroke) συμπεριέλαβε 4.071 ασθενείς με ισχαιμικό εγκεφαλικό επεισόδιο και αυξημένη συστολική αρτηριακή πίεση (μεγαλύτερη από 140mmHg, μικρότερη από 220mmHg) κατά το πρώτο 48ωρο, επεμβαίνοντας φαρμακευτικά προς ρύθμιση της πιέσεως σε μία εκ των δύο ομάδων. Το καταληκτικό σημείο της μελέτης ήταν θάνατος και μείζων αναπηρία 14 ημέρες μετά το επεισόδιο.
Η συστολική πίεση πράγματι μειώθηκε κατά 13% περίπου στην ομάδα της φαρμακευτικής παρέμβασης μέσα στο πρώτο 24ωρο (από 167mmHg σε 145mmHg κατά μέσο όρο), επιτυγχάνοντας σημαντικά μικρότερες πιέσεις συγκριτικά με την ομάδα, στην οποία δεν υπήρξε αντίστοιχη παρέμβαση τόσο στις πρώτες 24 ώρες (9,1mmHg μικρότερη συστολική πίεση, p<0,001) όσο και στις 7 ημέρες (9,3mmHg μικρότερη συστολική πίεση κατά μέσον όρο, p<0,001).
Παρ’ όλα αυτά δεν υπήρξε διαφορά σε θανάτους και αναπηρίες τόσο στις 14 ημέρες μετά το επεισόδιο (683 ασθενείς στην ομάδα μειώσεως της πίεσης συγκρινόμενοι με 681 στην ομάδα μη παρέμβασης, p=0,98) ούτε στους 3 μήνες.
Η αποτυχία της επιθετικής μειώσεως της πιέσεως κατά την οξεία φάση του ισχαιμικού εγκεφαλικού επεισοδίου να μεταφραστεί σε κλινικό όφελος δεν ισχύει για ασθενείς που λαμβάνουν θρομβόλυση ως θεραπεία, όπου η μείωση της πιέσεως μειώνει το ενδεχόμενο εγκεφαλικής αιμορραγίας, ούτε για ασθενείς με συστολική πίεση μεγαλύτερη των 220mmHg (ομάδες που δεν συμπεριελήφθησαν στην μελέτη).