Τα αποτελέσματα μελέτης που δημοσιεύεται στο Circulation (21 Μαΐου 2013) αμφισβητούν τις συστάσεις αποφυγής έντονων αθλητικών δραστηριοτήτων προς ασθενείς που φέρουν απινιδωτή, οι οποίες αποτελούν κοινό τόπο στις οδηγίες της Ευρωπαΐκής και της Αμερικανικής Ένωσης Καρδιολόγων.Οι αθλητικές δραστηριότητες, με εξαίρεση δραστηριότητες χαμηλής εντάσεως (γκολφ, μπόουλινγκ), αποφεύγονται κυρίως λόγω φόβου ως προς την επιτυχή απινίδωση κατά την έντονη άσκηση, καθώς και ενδεχόμενου τραυματισμού του αθλητή που φέρει τον απινιδωτή. Η μελέτη που ανατρέπει την λογική των οδηγιών συμπεριέλαβε 372 ασθενείς με απινιδωτή, οι οποίοι συμμετείχαν σε έντονα έως επικίνδυνα σπορ, συχνότερα των οποίων ήταν οι δρόμοι ταχύτητας, η καλαθοσφαίριση και το ποδόσφαιρο. Οι ασθενείς παρακολουθήθηκαν για 31 μήνες (κατά μέσο όρο: από 21 έως 46 μήνες) τόσο με τηλεφωνική επικοινωνία όσο και με ανάλυση των ΗΚΓμάτων σε πέρίπτωση πρόκλησης απινίδωσης.
Δεν παρατηρήθηκε κανένα από τα πρωτογενή καταληκτικά σημεία της μελέτης, δηλαδή: θάνατος, ανάγκη καρδιοαναπνευστικής ανάνηψης ή τραυματισμός ασθενούς κατά την εκδήλωση αρρυθμίας την ώρα της άσκησης. Καταγράφηκαν 49 περιπτώσεις απινίδωσης σε 37 ασθενείς (10% του πληθυσμού της μελέτης) κατά την διάρκεια αγώνων ή προπόνησης, 39 απινιδώσεις σε 29 ασθενείς κατά την διάρκεια καθημερινής φυσικής δραστηριότητας και 33 απινιδώσεις σε 24 ασθενείς (6% του πληθυσμού) σε ηρεμία. Οι απινιδωτές λειτούργησαν ικανοποιητικά σε όλες τις περιπτώσεις. Σε 8 επεισόδια κοιλιακής αρρυθμίας χρειάστηκαν πολλαπλές απινιδώσεις: 1 επεισόδιο σε ηρεμία, 4 κατά την διάρκεια αγώνων ή προπόνησης και 3 κατά την διάρκεια καθημερινής φυσικής δραστηριότητας.
Οι συγγραφείς συμπεραίνουν πως, υπό το φως αυτών των δεδομένων, ενδεχόμενη συμμετοχή σε έντονη φυσική δραστηριότητα μπορεί να αποτελέσει αντικείμενο συζήτησης ιατρού και ενημερωμένου ασθενούς, αντί της απόλυτης απαγόρευσης.