Προσθήκη μικρής δόσης ριβαροξαμπάνης στην διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή (ασπιρίνη και κλοπιδογρέλη) μειώνει την πιθανότητα θρόμβωσης του stent και την ολική θνητότητα σε ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, σύμφωνα με ανάλυση των δεδομένων της μελέτης ATLAS ACS 2-TIMI 51, η οποία δημοσιεύθηκε στο Journal of the American College of Cardiology (JACC, 24 Aπριλίου 2013).
Η ATLAS ACS 2-TIMI 51 (Addition to standard therapy in Subjects with Acute Coronary Syndrome–Thrombolysis in Myocardial Infarction 51) αφορούσε περισσότερους από 15.000 ασθενείς με οξύ στεφανιαίο σύνδρομο, στους οποίους μειώθηκαν τα καρδιαγγειακά συμβάματα χάρις στην προσθήκη ριβαροξαμπάνης στην διπλή αντιαιμοπεταλιακή αγωγή (New England Journal of Medicine, Ιανουάριος 2012).
Η δημοσίευση στο JACC αφορά στην διετή κλινική παρακολούθηση στους 9.631 ασθενείς, που υποβλήθηκαν σε αγγειοπλαστική με τοποθέτηση ενός τουλάχιστον stent και αναδεικνύει μείωση της επίπτωσης θρόμβωσης των stent (definite + probable, σύμφωνα με τα κριτήρια του ARC) από 1,9% σε 1,5% στους ασθενείς που έλαβαν 2,5mgr ριβαροξαμπάνη (δις ημερησίως) συγκριτικά με όσους έλαβαν εικονικό φάρμακο (Σχετικός Κίνδυνος: 0,61, p=0,023).
Η ριβαροξαμπάνη είναι αναστολέας του παράγοντα Χa και της θρομβίνης, ασκώντας τελικώς και αντιαιμοπεταλιακή δράση. Η ευεργετική επίδραση της τριπλής αγωγής ωφείλεται πιθανότατα στην ελαχίστη δόση του φαρμάκου (2,5 mgr δις ημερησίως, όταν οι ημερήσιες δόσεις στην κολπική μαρμαρυγή, για παράδειγμα, είναι 15-20mgr). Σε αυτήν την δόση άλλωστε η χορήγηση οδήγησε σε μείωση της ολικής θνητότητας κατά 44% (Σχετικός Κίνδυνος: 0,56, 95% διαστήματα αξιοπιστίας: 0,35-0,89, p=0,014).
Η συγκεκριμένη μελέτη αναμένεται να αλλάξει την κλινική πρακτική στα οξέα στεφανιαία σύνδρομα, όπου παρατηρούνται τα υψηλότερα ποσοστά θρόμβωσης των stent (φαρμακοεκλυόντων και συμβατικών), τουλάχιστον σε ασθενείς χωρίς υψηλό κίνδυνο αιμορραγικών επιπλοκών.