Η δημοσίευση του Pinheiro και συνεργατών στο περιοδικό Science (20 Απριλίου 2012) αποτελεί άλμα του είδους μας στην απόπειρα καταννόησης της ζωής και διευρύνει τις δυνατότητες της γενετικής μηχανικής και της βιοτεχνολογίας, σύμφωνα με το συνοδό άρθρο σχολιασμού (editorial) του γενετιστή Gerald Joyce (Scripps Translational Institute, Καλιφόρνια, ΗΠΑ).
Στο άρθρο ανακοινώνεται η επιτυχία ερευνητών από κέντρα στο Ην. Βασίλειο, Βέλγιο, Η.Π.Α. και Δανία, να παρασκευάσουν 6 εναλλακτικές χημικές δομές (XNA) που, όπως το DNA, μεταφέρουν γενετικές πληροφορίες. Μία από αυτές τις δομές μετέβαλλε τις γενετικές πληροφορίες που περιέχει ως αποτέλεσμα επιδράσεων στο περιβάλλον του εργαστηρίου.
Η ανακοίνωση αποδεικνύει ότι τόσο η μεταφορά γενετικής πληροφορίας, όσο και η μετατροπή της πληροφορίας (Δαρβίνειος θεωρία της εξέλιξης) δεν προυποθέτει τις συγκεκριμένες χημικές ενώσεις του ανθρώπινου είδους, το DNA και το απλούστερο (θεωρούμενο προγενέστερο του) RNA. Η γενετική πληροφορία μεταδίδεται και από άλλα μακρομόρια. Εναλλακτικά μακρομόρια ικανά να “κωδικοποιήσουν” τις “πρωτείνες της ζωής” με κωδικούς που μεταλάσσονται ανάλογα με τις περιβαλλοντικές επιδράσεις συνεπάγονται εναλλακτικές μορφές ζωής.
Πέραν αυτού, τα παραχθέντα μακρομόρια έχουν μεγάλη ανθεκτικότητα, επειδή δεν διασπώνται από ένζυμα της “δικής μας ζωής”, χαρακτηριστικό που κάνει πρόσφορη την χρήση τους στην βιοτεχνολογία και τη γενετική μηχανική.