Όλα τα σωματίδια που συντελούν στην ατμοσφαιρική ρύπανση των μεγαλουπόλεων αυξάνουν την πιθανότητα εκδήλωσης ενός εμφράγματος, εκτός από το όζον, σύμφωνα με τα συμπεράσματα ανάλυσης 13 διαφορετικών μελετών, που δημοσιεύτηκαν στο έγκριτο ιατρικό περιοδικό JAMA (15 Φευρουαρίου 2012). Η αύξηση του σχετικού κινδύνου είναι μικρή, κυμαινόμενη από 1% για το διοξείδιο του θείου έως 5% περίπου (η μεγαλύτερη αύξηση που παρατηρήθηκε) για το μονοξείδιο του άνθρακα. Η αντίστοιχη αύξηση του σχετικού κινδύνου από το κάπνισμα, για παράδειγμα, είναι 150% (μιάμισυ φορά παραπάνω από όσους δεν καπνίζουν) και από τον σακχαρώδη διαβήτη 500% (πέντε φορές παραπάνω), αλλά η μόλυνση της ατμόσφαιρας επηρεάζει πολύ περισσότερους ανθρώπους από τον διαβήτη, αποκτώντας έτσι σημασία, παρά την μικρή αύξηση του σχετικού κινδύνου.
Τόσο η συγκεκριμένη δημοσίευση, όσο και προηγούμενες διαπιστώνουν την επίδραση της ρύπανσης των πόλεων στην πρόκληση ενός εμφράγματος και όχι στην δημιουργία των συνθηκών που οδηγούν σε έμφραγμα. Έχουμε στοιχεία που υποδεικνύουν ότι η ρύπανση επιταχύνει την εκδήλωση των εμφραγμάτων, χωρίς να συμμετέχει στην παθογέννεση τους. Σε πρόσφατη δημοσίευση μελέτης από την “London School of Hygiene and Tropical Medicine” στο Λονδίνο (BMJ, 20 Σεπτεμβρίου 2011) καταδεικνύεται πως τα εμφράγματα συμβαίνουν ενωρίτερα λόγω της έκθεσης στη ρύπανση, χωρίς όμως τελικά να αυξάνεται ο αριθμός εμφραγμάτων σε βάθος χρόνου.
Οι μηχανισμοί που συντελούν στην πρωιμότερη πρόκληση εμφραγμάτων εξ’ αιτίας της ρύπανσης δεν έχουν διευκρινιστεί. Οι βασικοί παράγοντες που ενοχοποιούνται είναι η επίδραση στο αυτόνομο νευρικό σύστημα, η αυξημένη γλοιότητα του αίματος και πρόκληση σπασμού των στεφανιαίων αρτηριών.