Οι επεμβάσεις αποδεικνύονται σωτήριες όταν έχει σπάσει το τοίχωμα κάποιας αθηρωματικής πλάκας, οπότε αποτρέπουν την έμφραξη της αρτηρίας και το επακόλουθο έμφραγμα, όπως επίσης και κατά την εξέλιξη ενός εμφράγματος, ιδιαίτερα τις πρώτες ώρες μετά την έμφραξη της αρτηρίας, οπότε περιορίζεται η νέκρωση της καρδιάς.
Η εξέλιξη της καρδιολογίας μας επιτρέπει να δίνουμε λύσεις σε όλους σχεδόν τους ασθενείς που παρουσιάζουν αιφνιδίως ενόχλημα στο στήθος στα πλαίσια της στεφανιογραφίας, χάρις στην διάνοιξη των στενώσεων με μπαλόνι και τοποθέτηση stent που απελευθερώνουν φάρμακο.
Σε σταθερές συνθήκες της νόσου, μακριά από έμφραγμα ή προεμφραγματικά ενοχλήματα, επέμβαση γίνεται συνήθως σε ασθενείς που θέλουν να απελευθερωθούν από τη στηθάγχη ή από τη συνεχή λήψη φαρμάκων, τα οποία παίρνουν, για να αποφεύγουν τη στηθάγχη.
Σε ασθενείς όμως με πολύ σοβαρές στενώσεις, οι οποίες επηρεάζουν την αιμάτωση πολύ μεγάλου τμήματος της καρδιάς, ιδιαίτερα μάλιστα αν η παρουσία τους συνοδεύεται από περιορισμό της απόδοσης της (καρδιακή ανεπάρκεια), η επέμβαση κρίνεται αναγκαία, επειδή η διατήρηση των στενώσεων αυτών θέτει σε κίνδυνο την μακροημέρευση των ασθενών.
Η διαρκής βελτίωση των μη χειρουργικών μεθόδων επέμβασης (μπαλονάκι, stent), και η παράλληλη εξέλιξη της φαρμακευτικής θεραπείας έχουν ως θετικό επακόλουθο την δυνατότητα αποφυγής της χειρουργικής επέμβασης για ολοένα διευρυνόμενο αριθμό ασθενών με στεφανιαία νόσο.
Περιγραφή των τριών διαφορετικών επιλογών (φάρμακα μόνο, επέμβαση με μπαλονάκι και stent, χειρουργείο) με σχετικές οδηγίες από την Ευρωπαική Καρδιολογική Εταιρεία και την Εταιρεία Ευρωπαίων Κραδιοχειρουργών, καθώς και αναλυτική παρουσίαση τόσο των μη χειρουργικών όσο και των χειρουργικών μεθόδων μπορείτε να βρείτε στο βιβλίο«ΚΑΡΔΙΑ: Έμαθες; Σώθηκες!» (Β. Σπανός, Εκδόσεις Διόπτρα, Ιανουάριος 2012).